Pensioen

Vorige week heb ik een flinke frustratie van mij afgeschreven. Toen pleitte ik ervoor dat de politici de beurs terug zouden erkennen als de ideale manier om te sparen en vooral ook als manier voor iedereen om dit op gelijke voet te doen, ongeacht afkomst en beschikbare middelen.

Daarbij was ik een heel cruciaal aspect uit het oog verloren. Namelijk de financiële kennis van de gemiddelde Belg.

Naar aanleiding van 10 jaar bankencrisis hield de Tijd een enquête bij een volgens onderzoeksbureau Kantar TNS representatieve staal van de Belgische bevolking. De foutmarge zou slechts 3% bedragen.

Bij de vraag of de overheid individuele aandeelhouders in banken moest waarborgen verscheen volgend antwoord: 

U leest het goed. Maar liefst 49% van de ondervraagden vindt dat de overheid beleggers in banken moet vergoeden als deze verlies lijden.

Nog eens 24% heeft geen mening en 12% weet het niet.

Een schokkende 85% (!!) van de bevolking heeft dus geen enkele notitie van wat risicokapitaal is.

Waarom zou de aandeelhouder van een bank vergoed moeten worden bij verlies?

Als we dat doortrekken, dan moeten ook de aandeelhouders van Nyrstar, Option,… allemaal vergoed worden.

Het lijkt er op of deze enquête is afgenomen bij Arco aandeelhouders. Hoewel daar de situatie anders is. Veel van deze aandeelhouders werden namelijk bedrogen. Maar in plaats van de bedriegers aan te pakken heeft onze overheid zich garant gesteld, waar ze dit wettelijk niet konden,… .

Vroeger dacht ik dat ze dit hadden gedaan om zo op de verjaringstermijn te spelen zodat hun vriendjes (de echte schuldigen in de eerste plaats ACW, nu beweging.net) te vrijwaren. Na het zien van bovenstaande vrees ik dat het een puur gebrek aan financiële kennis is. En zij besturen ons land en geven ons belastinggeld uit ?.

En dus moet ik mijn tirade van vorige week bijstellen. Blijkbaar heeft 85% van de Belgen niets te zoeken op de beurs. Of beter gezegd nog niet. Ze dienen namelijk eerst een financiële opvoeding te krijgen.

En als we daar nu eens mee zouden starten in de twee laatste jaren van het middelbaar onderwijs?

Mijn oudste dochter is net het vijfde middelbaar onderwijs gestart in Humane Wetenschappen. Als zij deze middelbare school verlaat heeft zij vier talen geleerd, kent zij elke rivier in België, alle hoofdsteden en landen van de hele wereld, de volledige anatomie van de mens en noem maar op.

Maar omdat zij geen enkel uur financiële opvoeding krijgt, kent zij niets van hypothecaire kredieten, verzekeringen, pensioensparen, …. Wat het inhoudt om zelfstandige te zijn ten opzichte van werknemer, loon, sociale lasten,… . Allemaal zaken waar ze al heel snel na hun studies mee in contact zullen komen.

En als ze bovenstaande zaken nog niet kennen, kunnen we dan verwachten dat zij weten wat een aandeel is en beleggen op de beurs inhoudt? Nochtans is economie één van de grootste gedragswetenschappen die er is (één van haar hoofdvakken).

Laten wij, die tot die 15% behoren van mensen die wel weten hoe de beurs werkt, er dan maar ten volle van profiteren en zelf onze kennis doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen, met de bewijzen in onze handen!

Ook dit jaar kent de Brusselse beurs een verdere leegloop.

Ablynx, RealDolmen, Sapec, Tigenix en nu waarschijnlijk ook nog Eckert & Ziegler verdwijnen van de koerstabellen.

Daartegenover staat 1 nieuwkomer namelijk Acacia Pharma Group, een Engels biotechbedrijf dat voor een notering in Brussel kiest, waarschijnlijk omdat biotech hier populair is, te danken aan enkele succesvolle bedrijven uit het verleden, degene die het niet gehaald hebben worden nogal snel vergeten.

Wat er in de vorige jaren naar de beurs kwam, kwam er zodat enkele grote aandeelhouders konden cashen en niet omdat ze met extra kapitaal van de beurs verder wilden groeien, kijk gewoon naar Balta en Bpost en je weet genoeg.

Andere bedrijven kiezen voor een notering in het buitenland zoals X-Fab, en ook Euronav vroeg een dubbele notering aan in New York.

De verloren gelopen Nederlanders zoals Eurocommercial Properties en FNG reken ik niet als nieuwkomers vermits ze al noteerden in Amsterdam. Zo wordt onze beurs steeds meer het land van dubbele noteringen. Iets wat ik een belachelijk gegeven vind dat de liquiditeit niet ten goede komt.

Begrijp me niet verkeerd, we hebben hier prachtige bedrijven noteren, en ik zou niet liever hebben dat ze op een eigen beurs kunnen blijven noteren, maar ook die kiezen soms voor de exit, zelfs zonder dat ze worden overgenomen.

Zo ben ik nog niet helemaal over Duvel Moortgat heen en als Michel Moortgat dan bestuurder wordt bij Lotus Bakeries, dan stemt me dat niet vrolijk.

Maar aan de andere kant, vanuit het oogpunt van de bedrijven kan ik het ook wel begrijpen.

Waarom zouden zij op de beurs willen noteren? De Belgische belegger die zelf op de beurs wil beleggen in aandelen wordt steeds harder aangepakt door onze overheid (bij gebrek aan kennis, of om de achterban te sussen, of om de banken een handje te helpen?).

Het resultaat is dat het grote geld op zoek gaat naar beleggingen buiten de beurs om. Er gaat ondertussen gigantisch veel geld om in de private equity.

Het gevolg hiervan is dat groeiende bedrijven makkelijk cash vinden buiten de beurs bij deze business angels, private equity fondsen,… . Ze komen dan ook pas naar de beurs als één of meerdere van de aandeelhouders willen cashen, niet meer om te groeien. Of anders gezegd, als de grootste winst reeds gemaakt is.

Dat maakt mij boos!

En dat maakt mij boos. Hiermee is namelijk het meest democratische instrument om effectief te sparen voor iedereen, dat reeds toegankelijk is met relatief kleine bedragen, in België op sterven na dood. Of met andere woorden niet iedereen heeft nog gelijke kansen om voor zichzelf te zorgen en moet dan maar steeds meer gaan rekenen op de overheid en pensioenfondsen (de banken).

Als belegger ben ik tamelijk kapitalistisch ingesteld, maar hier moet ik het linkse discours toch bijtreden. De rijken worden rijker en de armen worden armer.

De rijken kunnen namelijk rechtstreeks beleggen in bedrijven en worden fiscaal bevoordeeld. De armen hebben de keuze tussen spaarboekjes of fondsen en van deze laatste worden de bevriende banken rijk, niet de beleggers.

Als u dit blad leest, dan behoort u waarschijnlijk tot die groep die noch arm is, noch rijk genoeg is om met voldoende risicospreiding u volledig op de private bedrijfsmarkt te werpen.

U weet ook, net als ik, dat er geen andere optie is dan de fiscale geseling te blijven ondergaan (zeker als je belegt in het buitenland) en te blijven beleggen op de beurs omdat dit ondanks alles toch de enige optie is om voor onszelf te zorgen.

Maar als politici echt meer gelijkheid zouden willen, dan zouden ze ons niet verketteren en fiscaal bestraffen, integendeel. Ze zouden de beurs promoten zodat groeibedrijven terug hun weg naar de beurs vinden. Zodat iedereen op gelijke voet kan investeren in de bedrijven waar ze voor werken, klant of leverancier van zijn,… . En samen de vruchten plukken.

Enkele weken geleden passeerde de 4% regel in mijn tijdlijn op Facebook.

Voor diegenen die net als ik er nog nooit van gehoord hebben, vat ik het even kort samen.

De 4% regel slaat op wat je elk jaar “veilig” uit je vermogen zou kunnen opnemen en toch je kapitaal zou kunnen behouden. Kortom hoe je veilig zou kunnen rentenieren.

Natuurlijk werkt deze regel ook niet altijd, je hebt tenslotte heel slechte periodes op de beurs, hyperinflatie,… Maar met deze regel ben je redelijk zeker (95% kans volgens de studies) dat je op zijn minst 30 jaar verder kan (inclusief aanpassing voor inflatie) en niet zonder geld zou vallen.

Het wordt dan ook wel het “veilige opnamepercentage” genoemd.

Kapitaal op peil houden

Deze regel komt eigenlijk al uit onderzoek van financieel planner William Bengen begin 1990, maar werd pas echt bekend met de Trinity Study van drie professoren van de Trinity Universiteit in 1998.

Als je er meer over wil weten, raad ik je zeker aan dit even te googlen, maar heel kort samengevat werkt deze als volgt;

Ze gaan uit van een gemiddeld jaarlijks rendement van 7%. Dit in een verdeling van 60-40 of minimaal 50-50 tussen aandelen en obligaties. 3% wordt opzij gezet om de inflatie bij te houden, en daarmee kan je 4% gebruiken om van te leven.

Volgens deze theorie zou je kapitaal zelfs voor altijd op peil moeten blijven.

Of deze 7% realistisch is of niet, gezien de verdeling, daar wil ik het niet over hebben. Ik stel mezelf daarbij de vraag wat het nut is van de obligaties als we over zulke lange termijnen spreken. Behalve dan wat je nodig hebt om op korte termijn van te leven, zou ik persoonlijk enkel voor aandelen en vastgoed gaan.

Ook de problemen die kunnen opduiken door de volatiliteit in de markt, wat de impact is van een slecht startmoment, en of we ook in de toekomst nog gemiddeld 7% mogen verwachten van een verdeling 60-40, zijn zaken waar meer onderzoek naar nodig zou zijn, moest je volgens deze regel willen gaan leven.

Wanneer kan jij rentenieren?

Waar ik het wel even over wil hebben is de oefening die je daarbij kunt maken.

Ik kende de 4% regel nog niet omdat mijn focus vooral lag op de opbouw van vermogen. Maar het deed me wel even nadenken over het “rentenieren”.

Allereerst moet je natuurlijk even goed je uitgaven van nu, en wat je eventueel in de toekomst nog wil doen, oplijsten. Pas als je weet wat je jaarlijks zal uitgeven, kan je ook bepalen hoeveel vermogen je daarvoor nodig hebt.

Stel dat ik jaarlijks €40.000 nodig heb om aan al mijn noden en verplichtingen te voldoen, dan heb ik volgens de 4% regel €1 miljoen nodig op mijn bankrekening. Zoals steeds laat ik het eigen huis buiten beschouwing. Wil je wat veiliger rekenen, dan zou je kunnen zeggen dat je maar 2,5% wil opnemen. Dan zou je €1,6 miljoen nodig hebben.

En van zodra je dat bedrag kent, kan je beginnen rekenen hoe lang je nog moet werken, sparen en beleggen om tot aan dat bedrag te komen? Vanaf wanneer kan jij rentenieren?

En dit is een oefening die ik iedereen aanraad om eens te maken.

Ik moet niet werken tot mijn 67! (maar wil het nog veel langer)

Ik kan in elk geval zeggen dat ik, dankzij het mooie rendement dat ik haal op mijn beleggingen, niet zal moeten werken tot mijn 67. Ook niet tot mijn 57 en zelfs niet,…  (je kan mijn beleggingen volgen via SMART Capital)

Ik doe wat ik doe met enorm veel passie. Ik ga elke dag fluitend naar het werk, zoals Warren Buffett het zou zeggen, maar toch is het een enorme gemoedsrust in tijden waarbij de pensioenleeftijd fors omhoog moet. Als de overheid tegen dan zelfs nog een pensioen kan uitbetalen.

Voor nu kan ik me niet inbeelden dat ik ooit met pensioen zou gaan. Ik wil blijven beleggen en opnieuw zoals Buffett liefst tot enkele jaren na mijn afscheid van deze wereld. Ik hoop evenveel tijd te krijgen als Buffett om volop te kunnen genieten van de kracht van samengestelde intrest. Voor mij voelt het al 80% van de tijd aan alsof ik aan het rentenieren ben.

“Beleggers verliezen half miljard met scheep CV’s”

“Particuliere beleggers verliezen miljoenen”

“Beleggers verliezen door hebberigheid en paniekverkopen”

Allemaal koppen uit de media van de afgelopen maanden. Er zijn maar weinig koppen die er aan herinneren dat de beurzen flink hoger staan dan een jaar geleden en meer dan 50% hoger dan vijf jaar geleden.

Om nog maar te zwijgen van de wekelijkse geldvragen aan politici in de zakenkrant “De Tijd” waar op de vraag “Belegt u?” steevast het antwoord komt dat ze niet speculeren en hun geld veilig op een spaarboekje zetten.

Maar dit verhaal is van alle tijden. Als de markten in de overdrijvingsfase terecht komen, dan wordt er enkel nog maar naar de kansen gekeken. En als de markten laag staan dan wordt er gefocust op het risico en worden de opportuniteiten genegeerd.

En dat is het tegengestelde van wat de nieuwskoppen, en beleggers, zouden moeten doen.

Niet dat we vandaag in de lappenmand zitten, de beurs deed het niet slecht, maar de negativiteit na de mokerslag van 2008 is nog steeds niet helemaal weg. Of misschien is het omdat drama beter verkoopt.

Maar bovenstaande is wat ook “headline risk” wordt genoemd en waar de meesten van ons geen rekening mee houden bij onze beleggingen.

Algemeen wordt “headline risk” omschreven als de mogelijkheid dat negatief nieuws zal verspreiden naar andere media en zo een noemenswaardige verandering in de waarde van een belegging kan meenemen.

Bijvoorbeeld een onbevestigd verslag van een managementwissel kan overgenomen worden door andere (concurrenten) kranten en televisie en zo voor een scherpe daling van de aandelenkoers van het bedrijf zorgen. De koers van het aandeel zal aan een hoge volatiliteit onderworpen zijn, zelfs als achteraf het nieuws vals blijkt te zijn.

Door het internet en de snellere verspreiding van zo’n nieuws via sociale media is het “headline” risico erg vergroot de laatste jaren.

Meestal blazen de koppen van de kranten het nieuws ook op buiten proporties en veroorzaken ze zo scherpe dalingen en verliezen voor beleggers.

De verliezen worden nog vergroot als de beleggers in paniek reageren nadat ze deze kop hebben gelezen, zelfs als het gerucht fout blijkt te zijn.

Ik denk dat iedere belegger die al enkele jaren meegaat wel enkele voorbeelden kan geven.

Er zijn ook, in normale omstandigheden slimme en wijze beleggers die hun aandelen hebben verkocht omdat ze zo’n nieuwsbericht hebben gelezen, maar niet de moeite hebben genomen om dit verhaal te controleren.

Het is makkelijk om ten prooi te vallen voor “headline risk” en het is even makkelijk om het te vermijden.

Hoe vermijden we “headline risk”?

Het doel van financiële media is niet om jou geld te laten verdienen, maar om advertenties te verkopen.

Deze media heeft sensatie nodig om uw aandacht te grijpen. Ze zijn niet geïnteresseerd om u te helpen uw financiële doelen te bereiken. Het enige dat ze willen is hun verkoopafdeling helpen om advertenties te sluiten en daar helpt sensatie bij.

Als je dit begrijpt, kun je jezelf beschermen tegen “headline risk” welke uw portefeuille substantieel kan schaden.

Kijk naar deze kop: ‘Aandeel Samsung verliest 22 miljard in waarde’

En vergelijk dat met deze: ‘Aandeel Samsung zakt 2,2%.’ (na een week was de koers hersteld,..)

Welke van de twee is de meest sensationele? Welke roept meer emoties op? Welke is de schrikwekkendste?

Of kijk naar de cover van ‘BusinessWeek’ uit 1979

 

Een schokkende kop die sterke emoties oproept. Maar sterke emoties brengen slechte beslissingen met zich mee.

Het irriteert mij dat financiële media en vooral blogs zo’n sensationele koppen gebruiken om dingen buiten proporties te omschrijven, en soms zelfs niet erg accuraat.

Als ze ‘de dood van aandelen’ benoemen, waar willen ze dan dat we wel in beleggen? In overheidsobligaties die niet genoeg opbrengen om de inflatie bij te houden?

Enkele weken geleden stond in de krant “Inflatie kost Belgische spaarders €7,5 miljard.

Of in goud dat geen enkele intrinsieke waarde heeft op zichzelf? Of in vastgoed dat vandaag ook zeker niet goedkoop meer is?

De beste manier om uw financiële lange termijn doelen te behalen zijn aandelen van kwalitatieve bedrijven.

De waarheid is dat het grootste risico dat je kan lopen als belegger niet de korte termijn verliezen en winsten op de beurs zijn, of dat de beurs een gevaarlijke plaats is om in belegd te zijn.

Het grootste risico is dat je geld de inflatie niet kan bijhouden. En om dat risico te vermijden zijn aandelen de beste keuze.

Denk daaraan voor sensationele koppen je verleiden tot (onnodige en foute?) actie

 

In het vorige artikel, Je kan jong zijn zonder geld, maar niet oud, heb ik geschreven over het belang van vroeg genoeg starten met beleggen. Uiteindelijk vooral met een pensioen voor ogen waarbij je niet bij de 20% behoort die in armoede leven, en je liefst alles kan doen wat je maar wil.

Misschien wil je wel verder gaan dan dat en vanaf je 60 rentenieren.

Eén van de meest gestelde vragen is dan ook: “hoeveel heb ik nodig voor mijn pensioen (of te rentenieren)?” Of de meer praktische geesten vragen dan: “hoeveel moet ik bij elkaar sparen?”

Als je de vraag , “hoeveel geld heb je nodig om te stoppen met werken”, in een groep gooit, dan krijg je bedragen die vaak tussen €1 miljoen en €10 miljoen liggen, maar bijna niemand heeft het echt uitgerekend.

Uiteraard is dit van enorm veel factoren afhankelijk, maar de twee belangrijkste zijn je levensstijl en je rendement op je vermogen. Ik raad iedereen aan om over beide eens goed na te denken zodat je later niet voor verrassingen komt te staan.

Pensioenkapitaal

Voor nu gaan we er even van uit dat je wil weten hoeveel je nodig hebt voor je pensioen. De meeste financiële planners rekenen dat je 65% tot 70% van je inkomen moet hebben van toen je rond de 50 jaar was.

Dit geldt wel enkel als je kinderen financieel onafhankelijk zijn, je geen huurgelden of hypotheek meer moet betalen, je ook geen andere schulden meer hebt en geen werk gerelateerde kosten moet maken.

In Nederland rekende de overheid vroeger op 70% van je laatste salaris. Nu doen ze dat op 70% van het gemiddelde van de hele loopbaan. Dit uiteraard om te besparen op hun loonuitgaven.

Is 70% genoeg?

De vraag is natuurlijk of dat genoeg is.

Iemand van 67 vandaag is niet meer dezelfde als iemand van 67 veertig jaar geleden. In de eerste plaats ligt de levensverwachting hoger, je hebt nog 20 jaar te gaan. Ook fysiek zijn onze senioren in betere conditie. Ze zijn dan ook veel actiever.

Misschien wil je nog graag veel reizen of zijn er nog dromen die je wil realiseren zoals een zeilboot, een oldtimer,… . Al ben ik voorstander om ook tijdens je leven al zo veel mogelijk van je dromen te realiseren, want je weet nooit wat morgen brengt.

De overheid en financiële planners zetten je op 70% van je inkomen, maar is dat realistisch? Je hebt nu veel meer vrije tijd, en mijn ervaring is dat vrije tijd veel geld kost. Of het nu een bezoek aan een pretpark is, een concert, een bioscoopbezoek of gewoon een wandeling met een pannenkoek achteraf, alles kost geld.

Langer werken?

Misschien heb je wel bereikt waar deze blog voor staat, namelijk dat je financieel vrij bent en enkel nog werkt uit passie en niet voor het geld. Dan wil je misschien wel langer blijven werken.

Persoonlijk zie ik mezelf, als mijn gezondheid het toelaat, veel langer werken dan mijn 67. Ik hou van wat ik doe. Ook daarin zijn Warren Buffett en Charlie Munger rolmodellen, op hun 85 en 92 jaar oud doen ze nog steeds wat ze graag doen, ze vullen hun tijd in zoals ze willen en dat blijkt met werken te zijn!

Ander inkomen?

Nog enkele zaken waar je in je berekening rekening mee moet houden is of je nog elders een inkomen van krijgt.

Hoeveel zal je wettelijk pensioen zijn, nu of in de toekomst voor de renteniers? Hoeveel krijg je mee als pensioenpremie van je werkgever? Voor de zelfstandigen, hoeveel is je bedrijf waard als je het verkoopt?

Een factor die door velen grof overschat wordt is deze van het pensioensparen.

Wist je dat als je 40 jaar lang spaart wat de (Belgische) overheid maximaal toe laat, dit je maar ⅓ van je tekort opvult?

Als je 20 jaar lang maximaal spaart in België, aan een rendement van 7%, heb je maar €75 extra per maand.

Hierbij gaan we al uit dat deze fondsen 7% per jaar halen. Ze hebben inderdaad het genot van de fiscale korting, maar je hebt instapkosten, beheerskosten en op het einde van de rit word je nog eens belast door de overheid tussen 10% en 22%.

Mij mogen ze het fonds aanduiden dat 20 jaar lang 7% gemiddeld haalt. Dat is ook de reden waarom ik ben gestopt met dit pensioensparen, door mijn hoger rendement dat ik realiseer haal ik het fiscale snoepje wel in. Om nog maar te zwijgen dat je je kapitaal vast zet waar de overheid er aan kan en perfect weet hoeveel het is, en die hebben geld nodig, heel veel geld.

Hoeveel maandelijks?

Als je weet dat het gemiddelde wettelijke pensioen in 2015 voor een werknemer €1.100 bedroeg en voor een zelfstandige €900, en dat u uit uw pensioensparen, als je vroeg genoeg gestart bent, hier een kleine €200 bij kan aanvullen, dan kan u rekenen hoeveel u maandelijks nog extra nodig zal hebben.

Nu je weet wat je maandelijks extra nodig hebt, kan je beginnen rekenen.Het volgende waar je rekening mee moet houden, is hoelang je nog een extra inkomen zal nodig hebben. De gemiddelde levensverwachting in België is 81 jaar. Met andere woorden vanaf je pensioen op 67 heb je nog 14 jaar een extra inkomen nodig.

Wil je vroeger op pensioen of rentenieren? Reken dan nog een keer extra na, want stel je voor dat je de laatste 8 jaar zonder inkomen valt, of dat je het geluk hebt om ouder te worden dan 81!

Volgens financiële planners is het veilig om te rekenen met een opname uit uw vermogen van 4% op jaarbasis, als je niet aan je kapitaal wil zitten. Dit gaat uit van rendement van 7% waar een 3% inflatie wordt afgetrokken. Het is duidelijk dat ook zij er van uitgaan dat je belegt op de beurs.

Maar is 7% wel realistisch? 7% is perfect haalbaar op de beurs op langere termijn, dit kan je bereiken door gewoon de index te volgen. Meer is ook perfect mogelijk, maar dat vraagt tijd en kennis.

Maar wil je het risico nemen om je hele vermogen op de beurs te zetten? Je moet hier tenslotte van leven en wil je het ene jaar heel veel te besteden hebben en het volgende jaar heel weinig? Je zal dit stabiel willen, je zal dan ook moeten werken met vastrentende stukken, en met deze haal je geen 7% gemiddeld per jaar.

Ik kan er enkel nogmaals op drukken om de berekening zeker eens te maken!

Enkel via beleggen op de beurs

Uiteraard zijn er al tal van studies uitgevoerd en gepubliceerd in weekbladen van hoeveel je nodig hebt om rustig op pensioen te gaan.

De conclusie ligt steeds min of meer in lijn. Iemand die vanaf zijn zestigste verjaardag van €1000 extra inkomen wil genieten tot zijn 85, heeft €250.000 nodig.

Als je wat langer werkt wordt dit uiteraard wat minder, maar bovenstaande rekent heel gemakkelijk. Deze cijfers houden rekening met een inflatie van 2% en een netto opbrengst van 3,5%. Met andere woorden ongeveer 6,5% bruto rendement op je vermogen.

Er is dus geen weg naast, als je op je gemak wil rentenieren of genieten van je pensioen, zal je moeten beleggen op de beurs.

Hoe vroeger je hiermee start, hoe makkelijker het ook zal zijn om een extra maandelijks inkomen van €1000, of een veelvoud ervan, bij elkaar te krijgen.

Groeten,
Sam

De vraag waarom beleg ik, is de belangrijkste vraag die je jezelf kan stellen voor je ook maar 1 aandeel, obligatie of dergelijke koopt.

Waarom je belegt, bepaalt je termijn, het risico dat je wil aangaan en bijgevolg ook de producten die voor jouw geschikt zijn.

Mifid

Met de Mifid richtlijn proberen ze de belegger te beschermen door te bepalen wat hun beleggingshorizon is, welk risico ze willen nemen enzoverder. De bedoeling is goed, de uitvoering vind ik persoonlijk iets minder. De vragen die worden gesteld om het profiel en de van de belegger te bepalen zijn te vaag.

Er wordt bijvoorbeeld gevraagd naar hoeveel transacties en voor welk bedrag U gemiddeld uitvoert per jaar in elk van de beleggingscategorieën (aandelen, obligaties, fondsen, opties,…).

Stel iemand koopt als value investor enkel aandelen van goede bedrijven wanneer de prijzen juist zijn en voert hierdoor gemiddeld minder dan 15 transacties uit per jaar en realiseert hiermee een resultaat dat gemiddeld 4% boven de return van de Bel-20 ligt. Een trader koopt en verkoopt gemiddeld 4 keer per dag en dit 200 dagen per jaar, en heeft zo 800 transacties op zijn naam staan. Deze trader is er echter nog niet in geslaagd de Bel-20 te evenaren. Welke van de 2 heeft de meeste kennis en ervaring? Aan welke van deze 2 vertrouw je het liefst je geld toe?

Wat in mijn ogen nog een fout is van deze vragenlijst, is dat na het invullen uw volledige portefeuille op dezelfde manier wordt behandeld.

Is het niet duidelijker om het profiel en de risicobereidheid te bepalen aan de doelen die de belegger stelt?

Een belegger heeft niet 1 doel, maar hij heeft er waarschijnlijk meerdere zoals bijvoorbeeld aanvulling op pensioen, extra inkomen, huis verbouwen, een zwembad of simpelweg rijker worden. Elk van deze doelen heeft een eigen beleggingshorizon en risicoprofiel, ook weer afhankelijk van wie dit als doel heeft. Iemand van 30 kan hetzelfde doel hebben als iemand van 50, de manier waarop ze het doel kunnen bereiken kan wel heel verschillend zijn.

Het is dan ook belangrijk om zelf te bepalen wat je doelen zijn, en deze ook redelijk gedetailleerd te bepalen. Zo is beleggen voor een aanvulling op je pensioen niet duidelijk genoeg. Bepaal hoeveel je extra wil hebben en hoe je dit wil. Wil je een extra 1000€ per maand zonder aan het beginkapitaal te raken? Of wil je eerder 2000€ maar je vindt het niet erg om je kapitaal hiervoor aan te wenden (hoe wel rekening met je levensverwachting). Je krijgt nu een duidelijk bedrag voor ogen, en nu kan je bepalen hoe je dit gaat bereiken, al dan niet met hulp van professionelen.

Mijn Doelen

Ik heb meerdere doelen waarvoor ik beleg en spaar. Deze doelen zijn lange termijndoelen. In de eerste plaats beleg ik voor mijn pensioen (en dat van mijn echtgenote), nog 35 jaar te gaan . In mijn ogen moeten we op de overheid niet rekenen, de pensioenen zijn nu al laag en voor sommigen zelfs “om een oog uit te bleiten” (voor de niet Antwerpenaren, bleiten = huilen) , tegen dat het de beurt is aan mijn generatie verwacht ik dat ze zelfs niets meer kunnen geven.

Doel 2 zijn onze kinderen, wanneer het nodig is willen wij in de mogelijkheid zijn om ze financieel te steunen. Vermits de oudste nog 9 moet worden is ook dit een doelstelling voor de lange termijn met nog zeker 15 jaar voor de boeg.

Rijk worden is voor mij geen doel op zich. Voor mij is rijk zijn geld genoeg hebben om te kunnen laten doen wat ik niet graag doe, en voldoende tijd hebben om de dingen te doen die ik wel graag doe.

Mij zal je dan ook geen beleggingen zien uitvoeren waarmee je 113% kunt stijgen per jaar zoals sommige adverteerders beweren. Voor degenen die hierin geloven raad ik het boek aan over Long Term Capital Management “When Genuis Failed” door Robert Lowenstein. Zelfs deze, door iedereen als uiterst intelligent bestempelde mensen, konden het niet (volhouden).

Mijn beleggingen en degene die U zal terugvinden in BeursLoper zijn dan ook gericht op een gezonde vermogensgroei, geen gekke dingen of risico's. Het verschil zal worden gemaakt in de slechte periodes.

Ik hou dan ook altijd de 2 regels van Warren Buffet voor ogen: Regel 1: Nooit geld verliezen, Regel 2: Nooit regel 1 vergeten.

Iedereen verliest wel eens geld op de beurs, maar als je je huiswerk goed maakt, een voldoende veiligheidsmarge of “margin of safety” voorziet, is het wel best mogelijk om gemiddeld 7 op 10 te halen en zodoende uw kapitaal stevig te laten groeien.

Welke werkwijze hanteer ik om deze doelen te bereiken?

Bij de selectie van aandelen speelt de termijn bij mij ook een rol.
Voor de lange termijn (10 jaar), en hopelijk voor altijd selecteer ik uitstekende bedrijven tegen een redelijke prijs. In BeursLoper werk ik met een analogie met schaken. Deze bedrijven zijn mijn Dames.

Voor de middellange termijn (+5 jaar) zoek ik goede bedrijven tegen goede prijzen. Bedrijven die een deel van de karakteristieken vertonen van Dames, maar waar de onderwaardering het gebrek aan de ontbrekende eigenschappen goed maakt. Dit zijn mijn Torens.

Op de kortere termijn (2-3 jaar) zoek ik aandelen die vooral erg ondergewaardeerd zijn, en waar de winst dus moet komen van het wegwerken van deze waardering. Dit zijn mijn Lopers.

Daarnaast heb ik ook nog Pionnen. Dit zijn gokjes, een scenario van alles of niets, eigenlijk zijn dit aandelen die ik als waardebelegger niet zou mogen kopen. Het aandeel in de portefeuille is dan ook zeer klein. Pionnen kunnen bijvoorbeeld turnarounds zijn. Net zoals bij schaken is de kans zeer klein dat een Pion de overzijde van het bord haalt, maar wanneer dit gebeurt wordt het wel een Dame.

Aandelen en vastgoed

Nu heb ik wel reeds gesproken over aandelen, maar in mijn ogen is de allereerste belegging die je moet doen het aankopen van je eigen huis. Niet alleen is dit een redelijk veilige, stabiele en in het verleden goede belegging, je hebt er ook alle dagen plezier van! Het is ook emotioneel belangrijk om in uw eigen huis te wonen, het geeft een gevoel van geborgenheid.

Voor mij zijn vastgoed en aandelen dan ook de 2 beleggingsvormen, obligaties en andere vastrentende producten beschouw ik als een manier om geld even te parkeren en uitsluitend voor korte termijn.